از آن ﺭﻭﺯﯼ ﮐــﻪ ﺩﺍﺩﯼ ﺩﺳﺖِ ﭘﯿﻮﻧﺪ
اسیرم کـرده ای ﺑﺎ ﭼﺸـﻢ ﻭ ﻟﺒـﺨﻨﺪ

به جـرم اینکه چشمم بـر تـو افتـاد
زدی بـر دست و پاهـای دلـــم بنــد

هنوز از عشق رویت مـانده حیران
قلـــم در دست نقــاش و هنـــرمند

برقص ای گل کـه در پهنای هستی
تـو هستی بهتـرین هــای خــداوند

چنان هستی که از عشق تو حافظ 
بخــــارا را ببخــشد تا سمــــرقــند

ﭼﻮ ﺑﺮﺩﺍﺭﯼ حجاب از روی رخسار
ﻧﮕــــﺮﺩﺩ ﻣـﺎﻩ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺑﺎ ﺗــــﻮ ﻣــﺎﻧﻨﺪ

ﻋﺴﻞ ﺑﺎﻧﻮ ﻋﺴﻞ ﮔﯿﺴﻮ ﻋﺴﻞ ﭼﺸﻢ
ﻟﺒﺖ شیرین ﻟﺒﺖ بوسه ﻟﺒﺖ ﻗـــﻨﺪ