گرچه از روز ازل خاکِ ﮔﯿﺎﻩ ﺗﻮ ﺷﺪﻡ
بعدها سبز ﺑﻪ ﺍﮐﺴﯿﺮِ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﻮ ﺷﺪﻡ

ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﻮﺩﯼ ﺑﻪ ﺩﻭ ﭼﺸﻤﻢ ﮐﻪ ﺷﺒﯽ
ﺧﯿﺮﻩ ﺑﺮ ﭘﯿﺮﻫﻦ ﻭ ﺳﯿﺐ ﮔﻨﺎﻩ ﺗﻮ ﺷﺪﻡ

ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺐ ﮐﻪ تو را دیدم و دیدی تو مرا
ﻋﺎﺷﻖ ﭼﺸﻢ ﻭ ﻟﺐ ﻭ ﭼﻬﺮﻩ ﯼ ﻣﺎﻩ ﺗﻮ ﺷﺪﻡ

ﻣﺎﻧﻊ ﺳﯿﺮ ﻭ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﺻﻒ ﻣﮋﮔﺎﻥ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ
ﺳﺎﺩﮔﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺳﭙﺎﻩ ﺗﻮ ﺷﺪﻡ

یک نفس پنجره را باز نمودی که سحر
ﺧﻨﮏ ﺍﺯ ﻟﻄﻒ ﻧﺴﯿﻤﯽ ﺑﻪ ﭘﮕﺎﻩ ﺗﻮ ﺷﺪﻡ

ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺩﯾﺪﻩ ﻭ ﺩﻝ ﺭﺍ ﻧﺴﭙﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ
ﻭﻟﯽ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﯼ ﺁﻥ ﭼﺸﻢ ﺳﯿﺎﻩ ﺗﻮ ﺷﺪﻡ

ﺍﯼ ﻋﺴﻞ ﺷﻮﺭ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺑﻪ ﺑﻄﺎﻟﺖ ﺑﮕﺬﺷﺖ
ﭘﯿﺮی ام ﺩﺍﺩ ﮔﻮﺍﻫﯽ ﮐﻪ ﺗﺒﺎﻩ ﺗﻮ ﺷﺪﻡ