ﻣِﺜﻞ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﺍﺯﻣﻠﻞ ﺟﺎﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﺁﺭﺯﻭﻫــﺎﯼ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺩﺭ ﺑﻐـــﻞ جــا ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ

ﮐﻮچه ﻫﺎﯼ ﮐـــﻮﺩﮐﯽ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻭﻗﺘﯽ ﻧﮕﺎﻩ
ﺷﯿﻄﻨﺘﻬﺎﯼ ﺩﺭﻭﻥ ﺩﺭﺁﻥ ﻣﺤﻞ ﺟﺎﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ

بین وهم و دلهـــره ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺳﺮﻣﺎ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﻡ
ﺭﺩ ﭘﺎﯾﯽ ﺭﺍ که عمری از ﺍﺟﻞ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ

ﺍﯼ ﺻﺒﺎ ﻣﮕﺬﺭ تو از پسکوﭼﻪ ﯼ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﺍﻡ
ﺍﺯﻣﻦ ﺁﻧﺠﺎﺩﺭﻫﻮﺍﯾﺶ ﺻﺪﻏﺰﻝﺟﺎﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ

بس کـه ﻋﻤﺮﯼ ﺑﺮﺧﻼﻑ ﻣﻮﺝ ﺩﺭﯾﺎ ﺭﺍﻧﺪﻩ ﺍﻡ
ﺑﺎﺩﺑﺎﻧﯽ ﭘﺎﺭﻩ ﭘﺎﺭﻩ ﺑﺮ ﺩﮐﻞ ﺟــﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ

عــرصه ی اندیشه باحکم تحجر بسته شد
سالها درشهرما ﺍﺻﻞ ﺍﺯ ﺑﺪﻝ ﺟﺎﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ

دوره ی آداب و رسم ِخوب ِایرانی گذشت
یادِ آیینی که درضرب المَثل جامانده است

ﻣﻦ ﮐـﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﺩﺭﻏﺰﻝ ﻃﺒﻌﯽ ﺷﮑﺮﮔﻮﻥ ﺑﺮ ﻟﺒﻢ
ﻃﻌﻢ ﺷﯿﺮین ازلب بانو ﻋﺴﻞ جامانده است