29 آذر 1391
ای باغِ لبت معدنِ یاقوتِ دل انگیز
رخسار تو مانَد به انارِ شبِ پاییز
در هم بشِکن هیمنه یِ خانِ مغول را
کآتش به سرایم نزند والیِ ﭼﻨﮕﯿﺰ
آندم که گذر میکنی از حومه‌ی شیراز
در باغِ ارم ﻧﻐﻤﻪ ﮐﻨﺪ ﻣﺮﻍِ ﺳﺤﺮ ﺧﯿﺰ
ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺧﺰﺍﻥ ﭘﺮﺩﻩ ﺑﮑﺶ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ
ﺗﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺮﺍﺑﻢ ﻧﮑﻨﺪ ﺳﺮﺩﯼِ ﭘﺎییز
روزی که نگاهم به رخ آینه افتاد
ﺍﺯ تابشِ رویِ تو ﺷﺪﻡ ﺫﺭﻩ ﯼِ ﻧﺎﭼﯿﺰ
ﺍﯼ ﻣﺮﻍ رها پر بزن ﺍﺯ ﻗﻮﻧﯿﻪ ﺗﺎ ﺑﻠﺦ
از شمس بیاور خبرِ تازه به تبریز
بانو عسلم شانه بزن بر خم زلفت
ﺗﺎ کلبه ی من ﭘﺮ ﺷﻮﺩ از بوی ﺩﻻﻭﯾﺰ