9 تیر 1394
درتاب و تبت حالتِ پروانه به هم خورد
دور از شررِ شعله یِ رخسارِ تو غم خورد
در فلسفه کشفم نشد آخر که چگونه
در بینِ دو دلداده تبِ عشق رقم خورد
در موسمِ گل از خنکایِ شبِ شیراز
بر بقعه یِ حافظ نفسِ باغِ ارم خورد
سوگند به آتشکده یِ روشنِ زرتشت
یاغی شدم از آن که رذیلانه قسم خورد
با جوهر دل نامه نوشتم که بدانند
آثار من از دفترِ معشوقه قلم خورد
در نی لبکم شیونِ فریادِ سکوت است
باور که کند بغض گلو غصه یِ کم خورد
بانو عسلم رفتی و صد سیلیِ محکم
بر صورتم از دست خداوندِ ستم خورد