نغمه سازِ دف و چنگ است مرادِ من و تو
نه ریاکار و  دو  رنگ  است مراد من و تو

بزن  از  راهِ   تفأل  به  درِ  حضرتِ  عشق
پسِ در گوش به زنگ است مراد من و تو

گرچه  از  کوچه یِ  رندان  متمادی‌‌  گذرد
بری از تهمت و ننگ  است مراد  من و تو

در پسِ میکده با مُحتسب و مفتیِ شهر
همچنان بر سر جنگ است مراد من و تو
 
نرسد  ذهنِ  بشر‌  هیچ  به  اندیشه یِ  او
ساحری زبر و  زرنگ  است مراد من و تو

صوفیِ  دیرِ  مغان  را  بکند  خانه  خراب
شرر   رویِ   شرنگ  است  مراد  من و تو

بعد از این از غم تنهاییِ خود شکوه مکن
مونسِ هر  دلِ  تنگ  است مراد من و تو

غزلی نغمه کن از حضرتِ حافظ که هنوز 
مرجعِ شعرِ  قشنگ است مـراد  مـن و تو