روزگاری اعتبار  و شور  و  حالی داشتیم
زندگی  در  دشت سبزِ  بی مثالی داشتیم

در کنار  جنگل  سرو  و سپیدار  و‌  بلوط
چشـمه های سرد وشیرینِ زلالی داشتیم

بوی گندم درمیان کوچه هـا پیچیده بود
چای داغ و بقچه یِ   نان حلالی داشتیم

هم چنان از بی قراری در هوای زلـف یار
نغمه ی تار و  سرود ِ دی  بلالی  داشتیم

در  میان  دشتی از  آلاله ها  در  پایِ کوه
باغی از نارنج و سیب و پرتقالی داشتیم

با ورود فصل  گرما تن بـه دریا  می زدیم
برسر شن های ساحل قیل وقالی داشتیم

شعرها بی وقفه جاری میشد ازچشم قلم
در تب  و  تابِ  غزل  طبعِ  زلالی داشتیم

میکشیدیم بیش و کم بانو عسل را در بغل 
محفلی  از جنس الفت  با  غزالی داشتیم