هر  ثانیه می ریزی  با  چهره ی رویایی
بر  روی تن ِ کوچه  یک  پنجره  زیبایی

چشمان ِ  امیدم  را   آویخته ام  بر  در
تا روی تو را بیند آن لحظه که می آیی

از تیره ی مجنونم  یعنی  که نبودت  را
عمری  به  کلنجارم  در  وادی  ِ  تنهایی

"ای پادشه خوبان"حافظ به تو میگوید
"دریاب  ضعیفان را در  وقت  توانایی"

در  گوشه ی میخانه از  رنگ لبت گفتم
ساغر به زبان  آمد از  آن  همه  گیرایی

گاهی من‌ ِ افسرده از  عشق  نمی گفتم
تا آن که  بیفتادم در  ورطه ی  شیدایی

روزی که عسل بانو چشمان تو را دیدم
یک باره  بریدم  دل  از  بند ِ  شکیبایی