حریر دامن سبزت‌ مسیرِ بوی‌شب بوهاست
غزال‌وحشیِ‌چشمت پلنگِ دشتِ آهوهاست

به سوی هُرم آغوشت مهاجرها به پـروازند
هوای سردوییلاقی پر ازکوچ پرستوهاست

بیا با ناوک مژگـان بزن زخم و خلاصـم کن
که‌برروی‌تنم‌صدهاخراش‌ازتیغ چاقوهاست

من از غم نامه های  کشتن سهراب فهمیدم
که شهدناب لبهایت اساس ِنوشدارو هاست

شکوه‌شهرخورشیدی‌که‌ازچشمان من دوری
طلوع موطلایی ها کماکان درفراسوهاست

سفرکردم به ناکامی ولی باچشم‌خود دیدم
که‌بعدازاینهمه‌تلخی‌عسل‌درکام کندوهاست

تو را اصلاً عسل بانو زر و زیور بغـل کـرده
شعاع‌دامنت زربفت‌و بردستت النگوهاست