4 اسفند 1396
عشقم، نفسم، قنـــــد و نبـات و شکلاتم
ای چشمه ی شیـــریـن لبــت آب حیاتـم
یک بار بِــدم روی غــــزل هُــرم نفس را
تا گـل بـدهد شاخـــه ی ِ سبــز ِ کلمـاتـم
در جنگ و جـــدل فاتـح میــدانم و امّـا
درعرصه ی شطرنج رُخت مهره ی ماتم
از بس که شدم غــرق ِ تمنـــایِ نگاهـت
انگار کــه در هالـــهای از جلــوه ی ذاتم
بـر لـــوح دلــم گـریه کنان از تـو نویسد
خونی که قلــم می مکد از قلــب دواتم
وقتی نکنم زمــزمه در گوشه ی ماهور
شوریــده تــریـن نغمــه در آواز بیــاتـم
بانــو عسلم شعـــر و شکــر را بهـم آمیز
زیرا کـه تویی شهــد ِ پــر از ریـزه نباتم