سوگل گیسو رها   مشتاق  پیوند  توام
شانه کمتر زن به موهایت  که در بند ِ توام

بس که می ریزد تبسم از گل سرخ لبت
در فراسوی سکوتم محــو لبخـند توام

هرزمان بادِصبا دستی به زلفت می کشد
در مسیر عطری از بویِ خوش آیند ِ توام

در هوای عشوه ات از خـود ندارم اختیار
تا مـن ِ شوریـده دل در تـاب تــرفند توام

ازهمانروزی که در باغ وفا خـوردی قَسم
مفتخـر بـر پایه های عهـد و سوگند توام

گرچه دستی دارم ازالطاف حافظ درغزل
در هوای شعـر ِ شیـرین از لب‌ ِ قــند توام

سال هـا بگذشته امّـا همچنان بانـو عسل
بیــن صبــر و نـا امیــــدی آرزومــند توام