رفته ام از قمصرِ کاشان‌ گلاب آورده ام
شیشه‌ی ذی قیمتی‌ازعطر ناب آورده ام

باغ فروردین که وا شد ازنفس های بهار
غنچه‌ های ِ نوبرِ رخ در حجاب‌ آورده ام

آنقَدر درتاب وتب بودم که ازترس نسیم 
خرمنی از برگ گل  را با شتاب آورده ام

گرچه میکردم گذر از جاده ی رنگین کمان
جلوه های ویژه را با آب و تاب آورده ام

شُرشُر فواره‌ها بر پلک زنبق می‌نشست 
کاینچنین شعر تری بر وزن آب آورده ام

از همانروزی که روکردم به شعر زندگی
در غزل تمثیل های بی حساب آورده ام

بی تأمل‌ در هوای دیدن خورشید ِعشق
رو بـه سوی قلّــه های ِ آفتـاب آورده ام

بر ‌ مزار ِ لاله ها از  خاطراتم  خط  زدم
آنچه را‌ از رنگ و بویِ  انقلاب آورده ام

از وجـودم خستگی ها را ببر بانـو عسل
بیدلی هستم که‌ از ناز تو تاب آورده ام