29 مرداد 1395هنوز از دوری ات بیمارم ای دوست
پریده از غمت خــواب از دو چشمم
بــــرس از راه شـادی تـا بــه فــــردا
اگـــر فــــردا بـــه ســـروقتــم نیایی
سکــوت عمــق ِ شـب هـا را شکسته
شبـانـه کــــوچه هـــا را می کند پُـر
عسل بانــویِ شعـــرم طاقتـم نیست