روز و شب منتظـرم تازه بهـاری بـرسد
تا مگـر نغمـه ای از بانگ ِ هزاری بـرسد

سر به سجاده گـذارم که به هنگام دعا
رو به صحرای دلم صبر و قراری برسد

غم‌ مخور ایدل غم‌دیده که‌در باغ بهار
موسم خوشدلی و گشت وگذاری‌برسد

زده ام بـا دل ِ پـر غصـه در‌ ِ میـکده را
که بـه دادم نفسی شُرب خماری‌ برسد

لااقل چشم تــرم را کـه بدوزم بـه افق
کم کم از سر زدن ِ شعله شراری بـرسد

میدهد مـژده مرا نم نم باران که سحر
بــوی عشق از گـذر ِ یکه سواری بـرسد

مهــربانو عسلم شانه بــه گیسو که زند
شُر شُر ِ زمــزمه از نغـمه ی تاری برسد